-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 550
سرود ولادت امام حسین علیه‌السلام
پخش سبک ﺟﺒﺮﻳﻴﻞ اﻣﺸﺐ ز ﺧﺎﻟﻖ، ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ اﺣﻤﺪ اﻱ ﺟــﻮاﻧـﺎﻥ ﺳﻴﺪ اﻫـﻞ ﺷﺒﺎﺏ ﺟﻨﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﺒﻮﺳﺪ ﺭﻭﻱ اﻭ ، ﺭﺳﻮﻝ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﺻﻠﻮﻋﻠﻲ اﻟﻨﺒﻲ،ﺻﻠﻮﻋﻠﻲ اﻟﺤﺴﻴﻦ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲) ************************** ﻗﻮﺕ اﻳﻦ ﻃﻔﻞ اﺯ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﻛﺎئنات اﺳﺖ اﻱ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭاﻥ ﺷﺐ ﻣﻴﻼﺩ ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎﺕ اﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺖ اﻟﻮﻻ ، ﭼﻮ ﺟﻨﺖ ﻣﻨﺠﻠﻲ ﺣﺴﻴﻦ اﺑﻦ ﻋﻠﻴﺴﺖ، ﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﻋﻠﻲ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲) ************************** ﺩﺭﻃﻮاﻑ ﻣﺮﻗﺪﺕ ﺗﺎ ﺟﻨﺖ اﻋﻼ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ اﺯ اَﺣَﺐَّ اﻟﻠﻪ به اَﺣَﺐَّ ﺣُـﺴـﻴـﻨـﺎ ﺭﺳﻴـﺪﻳﻢ ﻃﻮاﻑ ﻗﺒﺮ ﺗﻮ، ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﺪاﺳﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺮﺁﻥ ﺑﻬﺸﺖ، ﺑﻬﺸﺘﻢ ﻛﺮﺑﻼﺳﺖ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲) ************************** ﻣﻦ ز ﺷﺶ ﮔﻮش ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻝ ﺑﺮﺁﻥ ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺴﺘﻢ ﻫﺮﻛﺠﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻳﻢ ﻫﺮﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻤﺮﻣﻦ، ﭘُﺮ اﺯ ﺑَﺪ ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺣﺎﺻﻠﻢ،ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲)
: امتیاز
|
 |
 |
سرود ولادت امام حسین علیه‌السلام
آمـد آمـد جـلــوۀ حــیّ ســرمــد در فضائل از دو عالم سـر آمد نور چشم و زینت دوش احمد ، ثارالله ثارالله اشک ما با شعف وشادی دل شد همراه الــســلام عــلــیــک یــا ابــاعــبــدالله مدد یا وجیـهاً عنـدالله سیدی مـولا یا ثـارالله حسین مولا حسین مولا مدد مولا مولا مولا مولا ****************************** جان فـدایت یا سفـیـنـة َ النّـجــاة به شب دل تویی مصباحَ الهُدی خاک کـویت هـمۀ ارض وسما، ثارالله ثـارالله عادت تو کرم و لطف وعطا و رحمت نـخ قـنـداقــۀ تـو حـبـل متـیـن خـلـقت از بند گـنـاه و از خـطا فطرس قلبم را کن رها حسین مولا حسین مولا مدد مولا مولا مولا مولا ****************************** ای ولایت به دلـم چـون کـیمیا تـا قـیـامت به تو هـستـم مبـتـلا عـرفـه کن روزی ما کـربـلا ، ثارالله ثارالله حاجتـم این بُوَد ای شور دلـم مـاتـم تو که شوم مثل شهیـدان به فـدای غـم تو تا ابـد بر عـشقت اسیرم یا حسین میگویم میمیرم حسین مولا حسین مولا مدد مولا مولا مولا مولا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
روز ازل که قسمت ما را نــوشته اند ما را به نــام حضرت دریا نوشته اند کار جنــون ما به تماشــا کـشیده است ما را غبــار محمــل لیــلا نوشتــه اند بر روی بــال های تـمـام فــرشتگــان از سرگذشت عــاشقی ما نــوشتــه اند یوسف کجاست تا سر خود را فدا کنیم ما را ز دودمــان زلیخــا نــوشتــه اند روز ازل مــقــابل اســمــی که تا ابــد یک یا حسین گفته مسیحــا نـوشتـه اند هم چون تو را نه این که دو عالم ندیده است مثـل تو را به عرشِ خدا هم ندیـده اسـت آن جلوه ای که نور تو را آفریده است در پیش خویش قبــله نما آفــریده است حتی تمام بود و نبودی که هست ونیست محض گــل جمــال شما آفــریـده است یک کعبه را برای خودش خلق کرده است شش گـوشه را به خاطر ما آفریده است تا قبــله را بــرای همیشه نشــان دهـد در خاک خویش کـربـبلا آفریــده است جبـریل زیر پای تو فهمیده است خـدا این بال را بــرای کـجــا آفــریده است مردم خــدا شنـیده ولیکــن نــدیــده اند ما دیده ایم آن چه که مردم شنـیـده اند تو انـتهــای جــاده قــالــوا بــلی شـدی زهرا شدی علی شدی ومصطفی شدی روزی که هر فرشته بر آدم به سجده رفت ای سر نــاگــشودۀ حـق بر مــلا شدی در سایه سار جلوه ات عباس قـد کشید یعنی چقـدر بی حــد و بی انتهــا شدی ما قسمت همیـم که با عمــر روزگــار ما دردمنـد عـشق و تو دارالشفــا شدی دیدی که بی کسیم و نداریم دل خوشی همسایــۀ قــدیـمی این چــشـم ها شـدی چون فطرسیم گر چه به زنجیر میشویم شکر خــدا به پــای شما پیــر میشویم روز الست، روز ازل، لحظه های عشق روزی که آفریده شد عالم برای عشق روزی که آفــرینش گــیتــی تمــام شـد آغاز شد به دست خـدا ماجـرای عشق بودیم گر چه در دل سر گشتگان ولی کم کم شدیــم بین همـه آشنــای عـشـق چشمی میـان آن همه ما را ســوا نمود دل را ربود و داد دلی مبتــلای عـشق دستی به روی شانۀ مان خورد و ناگهان ما را صدا نمود کسی با صـدای عشق روز الــست لحــظــۀ آغــاز عــاشـقی ما را خــدا نمود اسیــر خــدای عـشق عکس خــدا نشسته بر آیـیـنــه هـایمان روز ازل حسینیــه شد سیـنـه هایمــان هستی بهانه بود كه سِــرّی بیــان شود مستی بهانه بود كه سـاقی عـیـان شود خلقت ادامه یافت و رازی گـشـوده شد تا معنــی وجــود زمیـن و زمــان شود با دست غیب برق ظهورت نوشت عشق وقـتـش رسیده نــوبت دلداه گــان شود قلب مدینــه می طپد از خــاك پــای تو جــارو كـش همیـشـۀ این آستــان شود حتی بهشت با سر مژگان رسیده است تا قبــله گاهِ وسعت هفـت آسمــان شود تو حیدری، تو فــاطمه ای، تو پیمبری سوگند بر خدا كه خـداییش محــشری! بی تو هـزار گـوشۀ دنیـا صفا نداشت اصلاً خدا بدون تو این جلوه را نداشت گیرم هــزار کعبه خــدا خـلق می نمود چنگی به دل نمیزد اگر کـربلا نداشت شکرخدا که خانۀ تان هست روی خاک ور نه زمینِ تیره که دارالشفــا نداشت مجــمــوعۀ خـصائــل بی انتـهــا شدی یـك جـا تــمـام سلــسلــۀ انـبـیــا شــدی گیرم بهار نیست دمی جان فزا که هست گیرم بهشت نیست غبار شما که هست بر خشت خشت كعبــه نـوشتند بـا طلا گیرم كه قبله نیست ولی كربلا كه هست در ازدحام خیل گــدا جا اگر کـم است تشریف آورید دو چشمان ما که هست جــایی اگر نبود خــدا را صــدا کـنـیـد باب الجواد وسایۀ ایوان طلا که هست کوتاست سقف عـالم اگر وقت پر زدن غم نیست روی گنبد و گلدسته ها که هست خوش گفته اند قطره که دریا نمی شود هر یوسفی که یوسف زهـرا نمی شود تو آمــدی قـیــامت کـبــری رقــم زدی بر تــارُک همیــشۀ عــالـم عـلــم زدی میخوستی كه رَشك بَرَند دیگران به من زلف مرا گــره به نـسـیــم حــرم زدی حس می کنم میـان دلـم بــوی سیب را از آن زمان که در حرمِ دل قــدم زدی می خواستی که شعله بگیـریم بی امان آتش به جان هر غــزل محــتـشم زدی با شیر، طعـم روضه تان را چشیده ام وقتی سـری به چــشم ترِ مــادرم زدی مجنون کوچه های غمم دست من بگیر دل تنــگ دیدن حــرمم دست من بگیر تو تشنه و دریغ ز یک جـرعه آب، آه تو تشنه و تمامی صحــرا ســراب، آه در زیر نیزه های شکسته نهــان شدی با زخـم های تـازه تر و بی حساب، آه یک سو صدای العطش آرام می رسید یک سو صدای هلهله ها در شتـاب، آه یک سو صدای ضجــۀ زینب بلند بـود یک ســو صدای مـادرت اما کباب، آه كم كــم نگــاه بر بدنت سخت می شود كــم كــم نفس زدنـت سخــت می شـود
: امتیاز
|
 |
|
ولادت امام حسین امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام
مـاه عشق است مـاه عـشـاق است ماه دل های مست و مشتـاق است درِ مـیـخـــانــۀ کــــرم شـــد بـــاز الـدخیــل، این حــریـمِ رزاق است ریزه خـوارش فقـط نه اهل زمین جرعه نـوشش تـمــام آفــاق است بی حساب است فضل این ســاقی شب جــود و سخــا و انفـاق است بـیــن دل هــای بــیــدلان امـشـب با ســر زلف یــار مـیـثــاق اسـت شـب زلـف مجـعــدش «والّـیــل» صبح چشمش به عالم اشراق است «قَـبــرُهُ فِــی قُــلُـوبِ مَـن والاه» حــرمش قــبــلـه گـاه عشاق است ماه شــعـبــان رسیــد! ماه سه ماه کــربــلا می رویــــم! بــســـم الله الســلام ای پـنـاه مُـلـک و مکــان در یــد قــدرتت عــنــان جــهــان رفته قـنـداقـه ات به عــرش خــدا تـشـنـۀ پــای بــوسی‌ات هـمـگــان در طــوافت قــیــامـتـی شده است می رسد هر فــرشته با هیــجــان پَــر قــنــداقــۀ تــو مــی بــخــشـد پَر و بــالی به فــطـرسِ نـگــران از ســر زلـف عـنــبــر افـشـانـت ســدرة الـمـنـتـهی گــرفته ضمان عــطــر و بـوی ملیـح پـیـرهـنت مانده در خــاطــر نـسـیـم جـنــان بوسه می چیند از لب تو رسـول رحمت واسـعــه گــشـوده دهــان از سر انگشت پـاک مصطـفـوی جرعه جرعه بنوش شیــرۀ جان خــواند جدت «حسینُ منّــی» را «وَ أنا مِن حسین» را تو بخـوان با تو جُــود و شجـاعت نبوی‌ست ای شکــوه حـمـاســه های عیــان در نــمــازت شـبـیـه فــاطـمه ای بین میدان علی ست جلــوه کـنـان چشم‌های تو مرز خوف و رجاست قَهر و مِهر تو آتش است و امـان رحــمـت مـحـض! یا ابــا الأیتام! پــدری کــن بــرای عــالــمــیــان ای که آقــائــی تو بـی حــد است بــاز مـا را به کــربــلا بــرســان شب جمعه شــمــیــم سیب حــرم منـتشر می شود کـران به کــران روضه هایت بهشت اهل ولاست چشم ما چـشـمه های کــوثــر آن «وَ مِنَ الــمــاءِ کُــلُّ شَـیءٍ حَیّ» اشــک ها از غمت همیشه روان الــســلام ای شــهـیــد روز دهــم الــســلام ای امــام تـشـنـه لــبــان تا ابــد در فــراز پــرچــم توست خون سرخت همیشه در جَــرَیان کـــربــلای تــــو از ازل بــــوده مــبــدأ حــرکت زمیــن و زمــان شب ســوم رسـیــده‌ای، ای مــاه! الــســــلام عـــلـــیـــک ثــــارالله السـلام ای نـگــیـن عــرش برین مــــاه بــــالا بــلــنـــدِ ام بــنــیــن گــره از گـیـسـوان خود مـگــشـا هر سر موی توست حـبــل متـین جــذبــه های نگــاه هــاشـمی ات مــاه را می کشد به ســوی زمین عــبــــد صــالــح! مـــواســی لله! پــدر فـضـل! روح حــق و یقین! به حضورت گشوده دست، فـلک به قــدوم تو سوده عــرش، جبین وقت هوهوی ذوالفقار عـلی ست به روی مرکبِ حـمـاســه نـشـین می شــود بـا اشــارۀ تو دو نـیــم هر کسی آیـد از یـسـار و یـمـیـن زیـنـبـت «إن یکـاد» می خـوانـد آســمــان محــو هـیـبـت تو! ببین کــاشف الکــرب اهــل بیت نبی! بــازوان تــوأنــد حـصـن حصین نـقـش بــاب الــحــوائـجــی داری به روی بــازویت شـبـیـه نگـیـن ســائــلان تــو بــی شـمـارند و... گوشه چشمی به ما! بس است همین شب جود و کرامت و بــذل است شب چــارم شب ابــاالفضل است الــســلام ای حـقــیــقــت جــاری روح تــقــــوا و زهــد بــیــداری سیــد الـسّـاجــدیـن شـهـر رسـول عـبـد مـحـبوب حـضـرت بــاری روزهــایـت مجــاهــدت، ایــثــار نیمه شب هات بـخشش و یــاری در مـنـاجاتت ای صـحـیـفۀ نــور آیـــه آیــه زبــــور مــی بــــاری همـه مجــذوب ربــنــای تــوأنــد محو این سیر و این سبـکـبــاری گوش کن این صدای داوود است که به شــوق تو می شود قــاری پا بــرهنــه بـه حــجّ که می آیـی کـعـبـه را هـم به وجـد مـی آری در شــکــوه و حـمـاسه بی مثلی خــطبــه هایت زبــانــزدنـد آری واژه هــای تــو تــیــغ بــرّانــنــد ثــانــی حـــیــــدری و کــــراری شــام و کــوفه به لــرزه افـتــادند ســرنــگــون پــایــۀ ستــمـکاری در مصاف تو ســهــم دشمن دون چیست غیر از مذلت و خــواری وارث عــزت و ســخــای حسین ای که بعد از عمو، عــلــمـداری به مــحــبــان خود نــظــر فــرما بــیــشــتـر مــوقــع گــرفــتــاری رو سیــاهــیِّ من گــذشت از حدّ تو بــرایــم مــگــر کُــنی کــاری در نــماز شــبـت دعــایــــم کــن تــو عــــزیــزی تــو آبــروداری دلــم از بــنــد هر غــم آزاد است شــافــع مـن امــام ســجــاد اسـت شــد روا حــاجـت هـمـه، ما! نـه کــربــلا شــد نـصـیـب ما یا نـه؟ رزق شش‌گوشه می دهنـد امشب کِــی شــنــیــده گــدا ز آقــا: نــه کــربــلا رفــتــه در شب جـمـعه می شناسد مــگــر سـر از پا؟ نه کــربــلا می روی بخوان روضه روضــه های جــوان لــیــلا، نــه زخــم هــا الــتــیــام پــیــدا کـرد زخــم فــرق دوتــای ســقـــا، نـه الــــتــــیــــامِ دمــــادمِ ســیـــلــی می دهــد فــرصت تـمــاشــا؟ نـه از شب خــیــزران مـگـر مانــده لب و دنــدان بــرای بــابــا؟ نـــه زینب است و نوای جان کــاهـش ذکــر أیــــن بــقـــیــــة اللــهــــش
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
نقد هستی را خدا بر آل طاها هدیه کرد تا علی را غنچه ای بی مثل و همتا هدیه کرد در بهشت آرزو با خـلقت نــور حسین عشق را عشق آفرین مفهوم و معنا هدیه کرد در سپهرعشق و آزادی خدای ذوالجلال در پگاه نور خورشیدی دل آرا هدیه کرد باز بحر بیکـرانِ رحمت حق مـوج زد گوهری از بحر لطف خود به زهرا هدیه کرد غنچـۀ لب های حـیــدر با تبسم باز شد زین گل سرخی که بر او حق تعالی هدیه کرد عرشیان گفتند از عرش برین با فرشیان گوشوارِعرشِ خود را، حق به مولا هدیه کرد من نمیگویم خدا گل داد در دست علی بلکه می گویم به او باغی مصفا هدیه کرد تا حسین بن علی چشمان خود را باز کرد فطرس بی بال و پر را بال زیبا هدیه کرد با شکوفــائیِ خود دلــدادگان عشق را یک جهان شیدائی و شور و تمنا هدیه کرد تا دل ما را به نور خویش نورانی کند مهر او را دست رحمت بر دل ما هدیه کرد روزاول حق به اوبخشید عرش و فرش را روز آخر او تمام هستیش را هدیه کرد شکر لِله ای «وفائی» از ولا و مهر او توشه ای بر ما خدا از بهر فردا هدیه کرد
: امتیاز
|
 |
|
ولادت امام حسین علیه السلام
هر کسی در پی گم گـشتۀ ما می گردد دل جدا می رود و دیـده جـدا می گردد بر سر راه چو فطرس به حریم کرمش دل هر جـائی ما در همه جـا می گردد بــر لـب تـشـنـۀ او مـوج زنـد آب بـقـا خضر هم در پی این آب بقـا می گردد ای گـل گـلـشـن این عـالم ایجاد حسین خلق را رحمت تو عـقده گشا می گردد به دعای عرفاتت که چو لب بـاز کنی خار و خاشاک همی دست دعا می گردد ای کریمی که ز سرشاری بحر کرمت پـیـک جـود تو به دنـبال گـدا می گردد دل که برسلطنت کون ومکان راضی نیست به غـبــار سر کوی تو رضا می گردد باده نوشان همه را مژده که از میلادت در میـخـانـه احـسـان تـو وا می گـردد
: امتیاز
|
 |
|
مدح امام حسین علیه السلام ( زبانحال )
ای منـتـظـرْ؛ اجـابت من بـر دعـای تو دل بُـرده از تـمـامـی عـالـم صـدای تو من خـالـق تو هستم و تو عـبـد پـاك من تو كشتۀ من هستی و من خـون بهای تو از لحظه ای كه دست ز هستی كشیده ای تو ماه گشته ای و در بغل ماست جای تو هر جا؛جای توست تجلّای حُسن ماست هر دل كه جای ماست بُوَد كـربلای تو گـودال قـتـلـگـاهِ تو بـزم وصال مـاست لبـخـنـد مـاست در دهـن زخـم هـای تـو تو تشنۀ وصال من هستی،فرات چیست؟ دریـاست تـشنه كـام لـب جـان فـزای تـو از چشمه های زخم تو جاری ست خون ما در دست ماست تا صف محشر لوای تو تو فخـر می كنی كه مرا بنـده ای حسین من دارم افـتـخـار كه هـستـم خـدای تو تو در میان خـون؛ مـناجات كن حـسین تـا بـشنـوم دوبـاره صــدای دعــای تـو باشد به یك زیـارت تو صد هـزار حج ای صد هزار مروه؛ صفا در صفای تو توهستِ خویش در ره من دادی ای حسین من نیز هست خویش بـریزم به پای تو بانگ انا الغـریب تو اتـمام حجت است تـو نـیــسـتـی غـریـب مـنـم آشـنـای تو تو بـر فـراز نـیـزه بـبـر نـام من به لب من بر سـریـر عـرش بخـوانم ثـنای تو سـوز تـو را به سـیـنـۀ "میثم" نهـاده ایم گرم است با شـرارۀ شعرش عـزای تو
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب از قــافـله نــور خبــر دارم من از سـواران سلحـشـور خبــر دارم من از نشاط پَــری و حُـور خبـر دارم من از شکوه دل پُر شُــور خبــر دارم من شب زیبائی و روز طرب انگیز رسید ساقـی میـکده با ســاغــر لبــریز رسید امشب از نور دل فـاطمه صحبت دارم با شما صحبتی از جلـوه عصمت دارم سخن از شـادی گــل های مسرت دارم خـبــر از آیــنـۀ عشــق و محـبت دارم غرق شیدائی و شورم اگر از شور حسین جبرئیلم که خبر می دهم از نور حسین شهر یثرب ز رخش نورٌ علی نور بود رشک فردوس برین رشک دل طور بود خاطــر اهل ولایت همه مــسـرور بود خـانه فــاطــمــه پر ولوله و شــور بود مرتضی شکرخدا کرده و رویش بوسد مصطفی گریه کنان زیر گلـویش بوسد این گل سرخ که زیبندۀ زهرا وعلی ست لاله گــلــشن ارزنده زهرا و علی ست این همان چشمۀ جوشندۀ زهرا وعلی ست این همان مهر درخشندۀ زهرا وعلی ست از فــروغ رخ او تــا که تکــلـم کردند بر رخش این دو گل یاس تبـسم کردند نور او منبع و سرچشمۀ خورشید بُـوَد روی او خوب تر از ماه شب عید بود مــهـر او آیـنــۀ روشن تـوحــیــد بُــوَد حُـب او روز جــزا مایــۀ امــیــد بُــوَد هرکه شد ذرّه این مهر به خورشید رسد پـیـروش عاقبت الامــر به تــوحید رسد آی فطرس به خــدا قبــلۀ حاجات رسید خیز از جا که کنون وقت ملاقات رسید بنگـر لاله ای از گــلــشن سـادات رسید نور سبزی ز جمالش به سماوات رسید نور این مهر چراغ سحرت خواهد داد عطر این گل ز وفا بال و پرت خواهد داد روی او آینۀ صبــر و ثبــات است بیـا نفسش بــاعث احیــاء حیــات است بیـا در دو عالم همه را فلک نجات است بیا بهر آزادی تو برگ و بــرات است بیا کائنات از دم او زنده و جـاویـد شـونـد گمـرهان با نگهش پیـرو توحیـد شـوند این همان است که دل در طلبش میکوشد کــوثــر عشق ز انگشت پیمبــر نـوشد به تنش جــامۀ گــلرنگ شهادت پـوشد این همان است که خونش همه دم میجوشد دل جبریل «وفائی» زغم او خون است این حسین است که اسلام به اومدیون است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
عشقی ست در میان دل ما که کیمیاست این عشق، این جنون همۀ آبروی ماست روزی ماست نوکــری خوب خانه ای آقای ما کریم و جوانمرد و بـاوفــاست ما در بهشت هم همه دنبــال هــیــأتـیم جنت بدون روضۀ ارباب بی صفاست سر می دهیم و منت مــردم نمی کشیم هستیم ســائلان حسین؛ تا خـدا خداست شــکــر خــدا حسین شده زنــدگــی ما شکر خدا که در دل ما عشق کربلاست جای گلایه نیست که تکـفیر می شویم «داریم با حسین حسین پیر می شویم » من رعیت و غــلام، تو سلطان کـربلا من مور نـاتوان و تو سلیــمان کــربلا دستی که بین عرش نوشته تو را امیـر من را نوشته است پــریشــان کــربـلا دست مرا رهــا نکن و بی کــسم نکن دریــاب حــال زار مـرا جان کــربــلا مــوی مرا سفیــد نموده است حـسرتِ پابــوسی تو نـیــمــۀ شعـبــان کــربــلا دارد میــان قلب خــدا جــای دیـگــری هر کس که گشته است مسلمان کـربلا شکر خدا که مثل بزرگان و عــرشیان هر ماه من شده است محرم حسین جان وصفت به ذهن کوچک من جا نمی شود جــز تو کسی برای من آقــا نمی شـود هرکس بهشت، بی تو بخواهد جهنمی ست اصلاً بهشت بی تو که معنـا نمی شود من میخورم قسم که کسی عاشقت حسین مثل ربــاب و زینب و سقــا نمی شود آن قدر این دلم به تو وابسته هست که امروز من بــدون تو فــردا نـمی شود کاری به خوب یا بـدی من نــداشتــی آقا کــریــم تر ز تو پیــدا نــمی شــود آقا به آبــروی علــی اصغــرت قـسـم من را ببخش نــوکر خــوبی نبوده ام داده همیشه لطف تو من را خجــالـتی آقــای کــربــلا چه قــدر با مـحــبــتی ماندم چـرا نگــاه تو افتـاد سوی من؟! من هیچ هیــچ هیچــم و تو بی نهایـتی ایـل و تبــار تو همــه آقــا و پـادشــاه ایل و تبــار من همه مجنــون و هیئتی شکــر خــدا بــرای گــدایی خـانه ات داریــم با تــمام رفــیــقــان رقــابــتـی ما را همه به نــام شــریفت شنــاخـتند داده خدا به ما چه بهـایی چه قــیمــتی ما اوج عشــق را درِ این خانه یــافتیم در هیئت حسیــن، خـدا را شنــاختــیـم دنیای بی تو پر ز غم و رنج آور است دنیای با تو مثل بهشت است محشر است رحمت به آن که داد همین نکته یاد ما هرکس نشد گدای توازسگ نجس تر است ما از همــه لــذایــذ دنیــا گــذشتــه ایم گریه به زیر پرچم تو چیز دیگر است گــویند نــوکــران و کــنیزان خانه ات عرض ادب برای تو با اشک بهتر است یک روز میرسد که به لطف دعای تو بانی مرگ ما تن پر زخم و بی سر است هر شب برای حـنجـر تو زار میـزنـم یــاد بــریــدن ســر تــو زار مـیـزنــم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد نور خـدا، در کوچه باغ سینه گل کرد عـالـم مُعطّـر شد ز نور عصمتی سبز نـور کـمـال حـضـرت آیـیـنـه گل کرد شــوریـدگـان عـشـق ! بـوی یــار آمـد مـهـر جـمـال دلـبـر دیـریـنـه گـل کـرد زد خـنـده خـورشید شهادت بر شب ما خون خدا،ای عاشقان! دوشینه گل کرد بوی خـوش معصوم پنـجـم منـتشر شد ماه مـدیـنـه ، در شب آدیـنـه گــل کرد شکر خدا، شب رفت و فجر صادق آمد ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب همه عالم پر از شور حسین است چشم ملایک روشن از نور حسین است سینای دل یک شعله از طورحسین است قـلب رسـول الله مـسـرور حـسـیـن است خــورشید ثــاراللّهیان امشب درخــشـیـد چــشم همه آزادگــان را نــور بخـشــیـد امشب عجب شــوری دل دیــوانـه دارد امشب یم رحمت به کــف دُردانــه دارد امشب محمّد (ص) در بغـل ریحـانه دارد امشب عـلی قــرآن به روی شــانه دارد امشب ز هم واشــد گــل لبخــنـد زهــرا آمـد به دنــیــا نــازنین فــرزنــد زهــرا این مشرق الانوارِ ربّ المشـرقین است این جان عــالــم این امام العـالمین است این عین حق یعنی علی را نورعین است این شمــع جمــع آل پیغمبر حسین است دیــدار روی خــالــق ســرمــد مبــارک قــرآن به روی سیــنــۀ احــمــد مبـارک این کیست مصباح الهدا فلک نجات است شــویــنــدۀ لــوح تــمــام سیّــئــات است این کام خشکش خضر را عین الحیوة است این هستی ما در حیات و در ممات است دار و نــدار انــبــیــا هــسـت خــداونــد چـشــم خـدا؛ روی خــدا؛ دست خــداوند چــشــم نبی محــو تماشـای حسین است کوثر گریبان چاک لبــهـای حسین است خورشید محشر روی زیبای حسین است کــلّ قیــامت قــدّ و بــالای حسیـن است عــشّــاق او در حــشــر روی باز دارند با دیــدن رویش به جــنّــت نــاز دارنــد خــورشید حــســن ابــتــدا بــادا مبارک آزادگــان را مــقـــتــدا بــادا مـــبــارک بر جــســم دین خــون خـدا بادا مبارک میــلاد مصبــاح الــهــدا بــادا مــبـارک بــیــت الــحــرام دل رواق مــنــظــر او روح تــــمــام انــبــیــا در پــیــــکــر او ایمان به دون مهــر او کــفـر تمام است جنّت به غیــر دوستــان او حــرام است دوزخ به یـاد روی او بــرداً سلام است دین ها ســوای مکـتـب او نـاتمــام است رخــسار او قــرآن منـشـور است ما را هر زخـم او یک آیۀ نــور است مـا را نام حسیــن اوّل به قــلب ما نــوشــتــنـد آنــگه گِــل ما را به مهــر او ســرشتـند آنانکه بــذر حبّ او در سیــنه کـشـتــنـد نه عــاشق حــور و نه دنبــال بـهـشـتـند فردای محشر چشمشان سوی حسین است حور و قصور و خلدشان روی حسین است ای روح پــــاک انــبـــیــا پــروانــۀ تــو قــلـب هـمــه خــوبــان عــالم خــانــۀ تو کــوه غــم خــلــق جهــان بر شــانــۀ تو عـــقــل و خــرد دیــوانــۀ دیــوانــۀ تــو بـگــذار تــا آشــفـتــۀ مــوی تو بــاشــم دلــداده و آوارۀ کــوی تــــو بــــاشــــم از کودکی گــویی در آغــوش تو بــودم با هــر هلال غــم سیـه پــوش تو بــودم در زمــرۀ عشّــاق خود جــوش تو بودم در هر نفس گویــا و خــاموش تو بـودم در خانه دیــدم از تو یک عکس خیــالی با یک نگه کردی مـرا حــالی به حــالی از پاره های دل به خــاکت گــل نشانـدم سرمایه ام اشکــی که بر پایت فــشانـدم خود را ز هر سو بر سر کـویت کشاندم بالله قسم بـی مهــر تو قــرآن نخــوانــدم صوم و صلوة و عشق و ایـمانم تویی تو گــلــواژه هـای صوت قــرآنــم تویی تـو هــر چند قــابل نیستــم تا بــا تــو باشــم بگــذار در دنیــا و عــقــبی با تـو بــاشم در مرگ و قبر و حــشر تنها با تو باشم در خلــوت و در انجــمن ها با تو بـاشم عشقــم، کتــابم، دینم، ایمــانم، تــویی تـو هم کعبــه ام هم قــبــلـۀ جــانــم تویی تـو این جــرم های بی شــمارم یابن زهــرا این چــشم هــای اشکبــارم یابن زهــرا بــر در گهت امّــیــدوارم یــابـن زهــرا تــنها تویــی دار و نــدارم یابن زهــرا من هر که هستم «میثم» کــوی شمایم آلـــوده ام امّــا ثــنـــاگــوی شـــمــایــم
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام حسن عسکری علیه‌السلام قبل از شهادت
سوخـت از زهر ز پا تا به سرم آب گــردیـده خـــدایـــا جــگــرم پسرم مهـدی موعـود کجـاسـت؟ تا بـبـیـنـد که چـه آمـد بـه ســرم دشـمـنـانـم هــمـه شـادنــد ولـــی گرد غـم ریخـت به روی پـسـرم پـســرم گـریـد و گـویـد هـمـه دم پــــدرم ای پـــــدرم ای پـــــدرم یــاد تـنــهــایـی مـهــدی هــر دم می رود خون ز دو چشمـان ترم طــوطــی بـــاغ جــنــانـــم امـــا ریخت یا رب به جهان بال و پرم از پس مـاه صفــر زهــر جـفـــا کـــرد با خـتـم رسـل هـمـسـفـرم پـیـکـرم شمــع صفـت آب شــده قـاصـد مــرگ نـشـستـه بـه بـرم آب آریـــــد بـــــرایـــم یـــــاران که به دل سخـت فــتــاده شـررم ای خـدا یـاد لـب خشـک حسیـن ســوزد از زهــر جـفـا بیـشـتـرم آن حسینی که سرش هست هنوز بـه سـر نیــزه عـیـان در نظــرم آن حـسینی که به قـاتل می گـفت آب ده آب کـه ســوزد جــگـــرم مـن بـــه ایـام جـوانـی ( مـیـثــم) بـه گـلـسـتـان جـنــان رهـسـپـرم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
مه منوّر شعبان مـه رسول خــداست مه مبــارک میــلاد سیــدالشهــداست تمام دین به روی دستهای ختـم رسل و یا کتاب خدا روی سینۀ زهـراست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
وقتی که آمدی به جهان عشق پــا گرفت آزادگی و عــزت و غیــرت بها گرفت روزی که شمسِ طلعت رویت طلوع کرد نورش تمام ارض و سما را فرا گرفت وقتی قدم به عرصۀ گیــتــی گــذاشتـی هستی ز یُمن مقــدم پاکت صفا گــرفت از بــرکت ولادت تــو ای امیــر جُــود فُطرس دوباره بال و پری از خدا گرفت وقتی قــرار شد که شود نــام تو حسین شهر مدینه عطر و بوی کربــلا گرفت روح الامین زدیدۀ خود اشک شوق ریخت وقتی که بوسه از لب تو مصطفی گرفت تصویری از محبت و عشق و علاقه بود آندم که روی دست، تو را مرتضی گرفت وقتی که ماجرای غــم و غـربتت شنید روز ولادتـت دل خیــر النــسا گــرفت تا عرشیان به محضرت عرض ادب کنند قـنداقۀ شریف تو در عـرش جا گرفت آنروز غرق شور و شعف عالمین بود ذکــر لب ملـک همه دم یا حسیــن بود ای نــور چــشـم ام ابیـهــا خوش آمدی ای مظهرشجاعت و تقوی خوش آمدی ای پــور هــل أتی پسر کــوثــر نــبـی یاسین و کهف و فاطر و طاها خوش آمدی ای تــرجــمـان واژۀ زیبــای عــاشــقی مجنون ز عشق تو شده لیلا خوش آمدی گــویند در ولادت تو تـیــر و نیــزه ها ســردار سربریـدۀ سرها خـوش آمدی بر ســر در بهشت نــوشتـند قــدسیــان صلِّ علیــکَ سید و مــولا خوش آمدی آید صدای حضرت حق از فراز عرش کای صاحب اختیار دو دنیا خوش آمدی ای جبرئیــل خادم صحـن و ســرای تو شش گوشۀ تو کعبــۀ دلهـا خوش آمدی امشب که جای عمۀ سادات خالی است گوید به جای او به تو زهـرا خوش آمدی نـام تو در زمــان بــلا ذکــر نــوح شد حُب تو از بـرای بشر همچـو روح شد ای بحر لطف و جود تو بی انتها حسین شـرمـنـدۀ عطای تو شـاه و گـدا حسین ای شاهکار خلقت و خورشید بی غروب ای منجلی ز روی تو نور خــدا حسین آنکس که وا کند گره از کــار عــالمی با یک نگاه خویش توهستی؛ تویا حسین ای در جــزا و روز حساب تمــام خلق سوی تو چــشـم سلسلــۀ اولـیـا حسیــن آنانکه در عــزای تو عمــری گریستند خوانند یکصدا همه آنجــا تو را حسین آید ندا ز عرش که امروز روز توست خواهدهرآنکه را که دلت، کن جدا حسین امشب بیــا و دست دعــا را بــلنــد کن بهــر ظهــور مهــدی آل عبــا حـسیــن در سینه شوق تربت شش گوشه ام بود کی می بری مرا تو به کـرببلا حسین؟ این آرزوی هر شب و روز غلام توست در وقت جان سپردن و مرگم بیا حسین ای نام اعظمت به زبــانم علی الــدوام «ماجاءَ غَیرُ اِسمُکَ فی مُنتَهَی الکلام» تـو آمــدی و دلــبــر اهــل وفــا شــدی آموزگار مکـتب صبــر و رضــا شدی بوسه گــرفت از لب تو خـتــم الانـبیــا دار و ندار حضرت خیــر النـسا شدی کــم داشت خــانوادۀ زهــرائـیان تو را تـو آمــدی و خــامـس آل عـبــا شــدی پیش از زمــان آمدنت هم امیـر عـشق خــلوت نشین مــادر آئــیــنــه ها شـدی آری تو با درخشش شمس جمال خویش خورشید روز و ماه شب تــار مـا شدی هر چند در مدینــه دلی خوش نــداشتی اما چه شــد که راهــی کــرببـلا شـدی ایــام دلــبــری تو با زیـنـبـت گــذشـت روزی فـرا رسید که از او جـدا شـدی زینب سوار محمل و یک عده بی حیا اما تو خوب شد که روی نیزه ها شدی آقا فــدای عهــد و وفــایـی که داشــتی تـا اربــعـیــن هم نفس بچــه ها شــدی بزم شراب و لعل لب و چوب خیزران اشک سه ساله و غم یک قـامتی کمان
: امتیاز
|
 |
|
خروج سیدالشهدا از مدینه
فضا محو تاب و تب زینب است گـمانـم که وقت نـمـاز شب است همه هـاشـمـیـان، مـشـغـول ذکـر بیابان پر از نغمۀ "یارب " است (طِرِمّاح)! محمل به سرعت مران که بانوی این کاروان زینب است هـمه کـودکان را هـمه شب مـدام غـریـبانه ذکـر خـدا بر لـب است حسین است چون ماه و اطراف او فروزنده هفتاد و دو کوکب است بـیـابـان بــزن نــالـه ای دل نشین که دخت عـلی گشته محمل نشین عجـب کـاروانی، خـدا یــارشـان اجــل آیـد از ره به دنـبـالــشـان مـتـاع هـمه گــشـتـه خـون گــلـو خــداونــد عــالــم خــریــدارشان شود حـج شان با شهـادت شروع اســارت بــود آخـــرِ کــارشــان گــواهـی دهـم در کــنـار فــرات بــود آبـشـان خـون رخـسارشـان چو ایـنان عـزیـزان پـیغــمـبـرنـد مبــادا کـنی ای فـلک خـوارشان قـضـا را چه امـری مـقــدر شـده که سـقــا پــریـشان اصغــر شـده
: امتیاز
|
 |
|
مصائب خروج سیدالشهدا علیه‌السلام از مدینه
مدیـنه! امـامت کجـا می رود؟ سفر کرده سوی خـدا می رود دل شب، غریبانه تنـها حسین نهـان از همه چشم ها می رود مدیـنه! چه آرامی و سـاکـتـی امـام غــریـبت کجـا می رود؟ مدینه ز عباس و اکبر بـپرس اگر میرود، شب چرا میرود؟ مدیـنـه! تمـاشا کن این قـافـلـه چه عاشق سوی کربلا می رود اگر جان به بـزم بـلا می بـرد علی اصغرش را کجا می برد؟
: امتیاز
|
 |
|
خروج سیدالشهدا از مدینه (زبانحال )
گل بـاغ جـنـان بـودیم و رفـتـیم پیمبر را نشان بــودیم و رفتـیـم مــدینــه ای تــمـام خــاطراتــم! (اگر بار گـران بودیم و رفـتیم) *********************** وداعـی تـلـخ کـردم با پـیــمـبـر نهـادم صورتـم بـر قـبــر مـادر دلـم تـنگ حـسن شد ای خــدایـا بـقـیــع رفـتــم بــرای بار آخــر *********************** نــوایی می زند آتش به سیــنــه رود هــمراه بـابـایش سکــیـنـه رسد روزی که بی بـابـا بـیایـد! خـداحافـظ، خـداحافـظ مــدیـنـه *********************** دل بــی تــاب را تــابی بـیــاور شبــم تاریــکه، مهتــابی بـیاور شــده اُم الـبَـنـیـن وقـت جــدایی بــرای بـــدرقــه آبــی بـــیــاور *********************** ببین زینب که جانی در تنم نیست دگر چاره به غیر از رفتنم نیست چنان دراین سفر غارت شوم من که حتی بنگـری پیـراهنم نیست *********************** بود تا هـمـره من أشـجـع النّـاس کجا و کی کنم من درد، احساس؟ ز چــشـم بَـد نگـهـدارش خـدایـا که گردد خیمه غارت بعد عباس *********************** نـبــاشــد ایـن وداع آخــر مــن! بـگـفــتـا رازهــایـی مــادر مـن شود گـودال جـمع پـنج تن جمع نَهَـد بر دامنـش مـادر، سـر من *********************** خــدایا هم علیـمـی هم خـبـیـری پـذیـرفـتم هر آن چه می پـذیـری بـرای ما شـهــادت بوده عــادت ولــی ای وای از داغ اسـیــری *********************** دل ارباب از هجران کباب است رقیه در بَرَش طفـل رباب است پدر گفتا: که خوش باشی عزیزم بدان روزی رسد جایت خرابه است
: امتیاز
|
 |
|
خروج سیدالشهدا از مدینه (زبانحال )
الا ای نـغـمـه هـای نـالـه پــرداز مـحـرم از هـمین حـالا شد آغـاز مــدیــنـه دارد آهـنــگ جــدایــی حـسـین فـاطــمـه شـد کـربـلایـی الا ای اشک های پُـر ز احـساس بـپـاشیـد آب پـشـتِ پـای عـبـاس غــمـی از تــربت پـیـغـمـبـر آیـد کـه نـجــوای عــلــی اکـبــر آیــد الـهـی دشـمـنت خـواری بـبـیـنـد قــد و بــالای زیـنـب را نـبــیـنـد صـدای نــاله ای در بـیـن زن هـا زده شعـله به روی جان و تن ها الـهـی مـی روم بـا او از ایـن جـا مبــادا بـی حـسـیـن آیــم خــدایــا وصیت های زهــرا را گــرفـتـم شـبــانـه راه صـحـرا را گـرفـتـم مـبـادا رهـبـرم تــنــهــا بـمــانــد میــان لـشـگــر غــم هـا بـمــانــد الهـی با حــسـیـنم درد دل هاست کمی آهسته تر مـادر همین جاست مـبــادا ای دوای زخــم ســیــنــه روی بی خـواهر از شـهـر مدینه تو بـایـد سـرو من بـاشـی بـرادر مـبـادا بـی کــفـن بــاشـی بـرادر مـبـادا شـاخـه هـایم بـی گـل یـاس جـدا گـردد ز تن دستـان عـبـاس و یا بـی قــاسـم و اکـبــر بـمـانـم عــزادار غــم اصــغــر بــمــانـم روم با قــوم نــا مـحـرم اسـیـری بـبـیـنم در جـوانی رنـگ پـیـری به نـام خـارجی از دین و اسـلام روم با دخـتـرت تا کـوفه و شـام
: امتیاز
|
 |
|
سرود عید مبعث پیامبر اکرم
ستاره ای تابید و دل، اسیر روی او شده می تابه از غارحرا، ذکر همه یا هو شده جلوه های این ستاره، به خدا نظیر نداره آسمان هرچی که داره، روی خاک پاش میذاره وجه زیـبـای خـدا مظهر بی بدیل سرمد رحـمـة لـلـعـالـمـیـن؛ خـاتـم انـبـیـا محـمد یا حـبـیـبـنـا محـمـد؛ یا اباالزهرا محمد؛ یا اباالزهرا محمد *********************************** مهر تو از تو آسمان، به دل ما آمد فرود حی علی خیرالعمل، حب تو و آل تو بود کار دل دست تو آقا، هستی ازهست تو آقا کوثرو ساقی و ساغر،همه سرمست تو آقا ازحرا جمال تو آسمان رو کرده روشن به فدای روی تو ای همه عشق وهستی من دل من شد با تو گلشن، یا اباالزهرا محمد؛ یا اباالزهرا محمد *********************************** به همه ی آفـرینش ، خدایی که پیمبری تمام انـبـیـاء میگن، تو از هـمه والا تری به نجات اهل عالم ، برس ای نبی خاتم که حضور خود به دلها، برسان فیض دمادم بیشترین اسمی که هست روی زمین نام محمد قـبـل اخبارا همیـشـه میشنوین نام محمد بهترین نامه محمد، یا اباالزهرا محمد؛ یا اباالزهرا محمد
: امتیاز
|
 |
|
سرود عید مبعث پیامبر اکرم
مبعثِ ختم رسولان، جلوۀ رحمت ایزد ذکر فـلک شده امشب ، سیّـدنا یا محمد وحیِ خدا نـازل شده به احـمـدِ مـخـتـار صـلّ عــلـی مـحـمــدٍ وَ آلـه ِ الاطـهــار یامحـمد یامحـمد؛ یامحـمد یامحـمد (۲) ************************ غار حرا شده پُر از، عطر تجلّیِ جانان جـاریِ نـورِ الهی ، چـشمـۀ کوثرِ قُرآن بـگــو بــه اذن آن خـــدای خـالـقِ دادار صـلّ عــلـی مـحـمــدٍ وَ آلـه ِ الاطـهــار یامحـمد یامحـمد؛ یامحـمد یامحـمد (۲) ************************ جاهلیت شده خوار و، آمده موسم عزّت مـکّـه شده پُـرِ عطرِ، گـل بهشت نبـوّت نغمـۀ دلهـا شـده بهـرِ تـهـنـیـت بـر یــار صـلّ عــلـی مـحـمــدٍ وَ آلـه ِ الاطـهــار یامحـمد یامحـمد؛ یامحـمد یامحـمد (۲) ************************ به دل هماره دعایی، به لب همیشه کلامی که عاقبت شود آزاد، حرم ز دست حرامی بـا مــددِ ضـربـتِ تــیــغِ حــیــدر کــرّار صـلّ عــلـی مـحـمــدٍ وَ آلـه ِ الاطـهــار یامحـمد یامحـمد؛ یامحـمد یامحـمد (۲)
: امتیاز
|
 |
|
عید مبعث و مدح پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم
شکر ایزد که پی زلف پریشان شده ام در شب بعثتتان حوریه باران شــده ام تا که از محضر عرفــانی حق بازایی پای این کوه حراء سر به گریبان شده ام آیه ای عرضه کن ای معتکف غار حراء قـلـبـاً آمـاده بـشـنـیـدن قــرآن شــده ام به حدیثی نبوی روح مــرا تصفیه کن که سرا پا همه بازیچه شیطان شده ام تـهـنـیـت باد پـیـمـبـر شدنت مرد امین که در آمیـخـتـه با سیل مریدان شده ام مـنـم آن گـمـشـده در وادی سرگردانی که به دسـتـان کریم تو مسلمان شده ام نـبـی الله تـرین ای سبـب خـلـقـت انس تازه ازبعد تو حس میکنم انسان شده ام برکه بی رمق ومرده دلی بودم و حال ازعنایات تو چون رود خروشان شده ام بـودم آن بتـکـدۀ ممـلـو از لات و هبـل که به دستان پسر عم تو ویران شده ام حـمـدلله به نـمـایـنـدگـی از قوم عـجــم روزبه بودم و ازعشق تو سلمان شده ام 1ـ روزبه نام ایرانی سلمان فارسی است
: امتیاز
|